Soms dwalen mijn gedachten af naar vroeger, hoe we tot midden in de nacht lagen te praten over onze toekomst. Het lijkt nu allemaal ze dichtbij.
De toekomst. Het is geen leuk woord voor mij, alsof ik mezelf ervan heb overtuigd dat de toekomst enkel negatieve dingen gaat brengen. Alsof het enkel nog slechter gaat worden vanaf nu.
Hoe ik nu met mijn vingers langs de restanten van we ooit was wrijf, terugkijkend naar ons verleden. Zo waanzinnig mooi, hoe we in het verleden naar de toekomst durfden kijken.
Ik koester je, stop je veilig in het plaatsje bij mijn hart. Tot de toekomst er is en ik je vrij kan laten.
En als het me niet lukt, dan gaan we samen ten onder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten