zaterdag 17 maart 2018

what the hell just happend?

Waar start ik? Ik ben gisteren op date geweest, en het was boven alle verwachtingen. We hadden geen bijzonder plannen gemaakt. We gingen gewoon afspreken in Mechelen en dan zagen we wel. Ik had gedacht dat we een biertje gingen drinken en daarna met haast van elkaar zouden weglopen omdat er geen klik was.

Maar we vonden elkaar aan het station en hij zei: "Laten we naar een natuurpark gaan op tien minuutjes van hier?" En ik zei: "Ok". Ik stapte bij een wildvreemde in de auto en had even schrik dat hij me mee zou nemen naar godweetwaar en een misnoegde tiener op skivakantie me over enkele jaren zou ontdekken in een gevangenis gemaakt uit botten van vorige domme meisjes.

Maar dat gebeurde niet. We reden naar een prachtig natuurgebied waar we gedurende een dik uur door de modder worstelden. Hij was beter voorbereid dan ik ooit hadden kunnen denken en we zetten ons neer in het gras langs de Dijle waar we wijn dronken en koffiekoeken aten in het zonnetje.
En we hebben daar toch zeker drie uur met elkaar gepraat, gelachen en in stilte naast elkaar gelegen. En toen we terug richting de stad vertrokken deden we dat hand in hand.

Met modderschoenen aten we frieten in een veel te chique restaurant. Waar hij, dik tegen mijn goesting, de rekening betaalde. Hij weigerde om me de trein naar huis te laten nemen en stond erop dat hij me persoonlijk thuis ging afzetten. En omdat de autorit veel korter was dan we dachten zetten we ons in een kleine straat genaamd 'het hoekske' in een modderig paadje. Enkele uren later zouden we doodsangsten uitstaan omdat de auto bijna vast zat in die modder.

We kropen samen op de achterbank, in het pikkedonker. Waar we elkaar uitlachten en de overschot van de koffiekoeken verorberde.  Hij legde zijn voorhoofd tegen dat van mij en ik vroeg: "Hebben de mensen u al zoveel pijn gedaan, jongen?" Ik vertelde hem op mijn beurt over mijn ex, niet alles. Maar hoe het kwam dat ik de mensen niet langer kan vertrouwen. Waarom mijn levensvisie van: 'ik vertrouw je, tot je mij het tegendeel bewijst', veranderde in: 'bewijs me dat ik je kan vertrouwen'.
We probeerden elkaars ijskoude handen op te warmen. En deelden een eerste, een tweede en een derde kus.

En toen we uiteindelijk voor mijn ouderlijk huis parkeerden Vroeg ik hem of ik hem nog terug zou zien. "Als het aan mij ligt wel." "Als het aan mij ligt ook, en voor de rest heeft toch niemand daar iets mee te maken." "Morgen?" Ik lachte, en zei dat ik niet kon en drukte nog een laatste kus op zijn lippen. Vandaag was al morgen geworden en ik deed stilletjes de deur open om mijn ouders niet wakker te maken. "What the hell was dat?" zei ik tegen de kat. Ik begreep er niets van.

2 opmerkingen:

  1. Wat een prachtig verhaal! Mijn dates doen altijd van saai-op-café, dus ik lees met de glimlach dit spannende schoonheidsverhaal!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. En blij dat ik je hier terugvind, ook ;-) Ik had je schrijven gemist!

    BeantwoordenVerwijderen