Ik wil niet kei hard voor deze man vallen. Maar hij geeft niet op, en de aanhouder wint. Ik had oprecht gedacht dat hij al lang zijn boeltje bij elkaar gegraaid zou hebben en op een vriendelijke, maar kordate manier zou zeggen dat ik te ingewikkeld was, dat ik teveel trauma's heb. Waar ik hem enkel gelijk in zou geven.
Maar deze moestuinliefhebbende Limburger laat zich niet afschrikken. En zo nu en dan zie ik barstjes in zijn schijnbaar perfecte leven van levenslange vriendschappen en lieve familie. En dan voel ik hoe mijn blik een beetje zachter is, en ik niets liever wil dan voor hem zorgen.
"Gij zorgt graag voor mensen eh." Het was geen vraag die ik hem stelde, maar gewoon een statement. "Maar ik ook, en ik zal wel voor u zorgen. Want ik denk dat ge dat misschien vergeet, soms."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten