Als mensen je ooit proberen te overtuigen om met je toekomstige schoonfamilie 10 dagen in een veel te klein appartement op reis te gaan... Doe het niet. Ik weet dat ik de zoveelste ben die het zegt, en je denkt: 'och, zo erg kan het niet zijn. Het is toch een leuke kans om elkaar beter te leren kennen?"
Nee
Doe. Het. Niet.
Je kan vast al wel raden wat ik heb gedaan! Ik ben normaal een zeer kalm persoon, pas me aan in de meest onaangename omstandigheden. Nog nooit heb ik heimwee gehad, niet toen ik op mijn 16 met school naar India ging, niet toen ik op kot ging, zelfs niet toen ik vroeger op kamp ging. Nog nooit. Tot deze vakantie.
Misschien was het gewoon geen goed idee met mijn vriend, zijn moeder, nonkel, zus en broer in een klein appartement met twee slaapkamers te verblijven. Misschien was dat gewoon heel dom. Nog meer omdat zijn moeder en nonkel geen twee seconden vriendelijk tegen elkaar konden zijn. Als twee kleuters belden na elk conflict (min. 2 keer per dag) naar hun moeder om te zeggen wat de ander verkeerd gedaan had.
Op verschillende momenten heb ik me afgevraagd of er in de geschiedenis van de wereld iemand zo stom is geweest als ik en vrijwillig had deelgenomen aan zo'n uitje. Het antwoord is "neen", als je het afvraagt.
Na tien dagen zit in ondertussen uitgeput thuis, helemaal kapot. Met nog steeds hartkloppingen wanneer ik terugdenk aan het hele gebeuren...
Maar hey, ik ben tenminste wel mooi bruin geworden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten