Deel 5

Heel merkwaardig, van de ene dag op de andere zorgden zijn spierontspanners ervoor dat zijn adem naar whiskey rook. Echt stom, nu zou iedereen denken dat hij zat was terwijl het gewoon door die stomme pillen kwam! En die had hij nodig! Anders had hij teveel pijn aan zijn rug.

Hij sliep de hele dag op dat moment, 's avonds at hij niet mee. En als hij dan wakker werd, was hij kwaad omdat ik hem zogezegd niet had wakker gemaakt.

Ik wilde me inschrijven voor een opleiding, maar er waren maar een beperkt aantal plaatsen. Om 7 uur 's avonds zou ik gebeld worden om te horen te krijgen of ik mocht starten of niet. Ondertussen liepen de inschrijvingen voor andere opleidingen ook ten einde. Ik vroeg hem om alsjeblieft wakker te blijven. Maar uiteraard was hij dat niet.

Toen ik de horen kreeg dat ik niet mocht starten lag hij te slapen. Een half uur later zei hij trots dat hij een tafel voor ons gereserveerd had. We gingen naar het restaurant, terwijl ik naar het toilet ging om mijn moeder te bellen dat ik niet mocht starten bestelde hij een dure fles wijn. Pas de volgende dag vroeg hij of ik al iets had gehoord.

Ik ging me inschrijven voor mijn SLO-opleiding en hij zei dat hij ging meegaan. Maar natuurlijk... lag hij te slapen. Ik wachtte zo lang ik kon voor ik mijn geduld verloor. Ik vond het niet erg om alleen te gaan, maar dan moest hij niet zeggen dat hij meeging. Hij begon te wenen en uiteindelijk gingen we dan toch samen. Op de trein begon hij terug hysterisch te wenen. Een kwartiertje later belde zijn moeder om te zeggen dat zijn vriend in London was gestorven. Hoewel ik over veel dingen zeker weet dat hij gelogen heeft blijft dit één van de zaken waar ik het gewoon niet van weet.

Het hele verhaal rond zijn dood was behoorlijk onrealistisch en toen ik hem onlangs een smsje stuurde met de vraag of hij daarrond gelogen had werd ik uitgemaakt voor het vuil van de straat. Ik moest maar geloven wat ik zelf wilde!

Dan ga ik dat ook maar doen.