Soms denk ik; ja, nu krijg ik m'n leven weer volledig op de rails. En dan besef ik dat ik eigenlijk geen enkel idee heb waar ik mee bezig ben. Ik voel me te oud om jong te zijn en te jong om me volwassen te voelen. Negentig procent van tijd loop ik maar een beetje aan te modderen en ben ik dolgelukkig wanneer andere mensen zeggen dat ik het goed bezig ben. Of nog beter: wanneer ze dénken dat ik mijn leven op orde heb. Want dat straal ik soms uit. Wat ik niet snap.
Je hebt van die mensen met een vijfjarenplan en een checklist die drie jaar voorlopen en hun lening al hebben vastgekregen. Ondertussen betaal ik mijn koffie met rosse centjes en steel ik pakjes suiker. Die mensen hebben een vaste vriend, een goede relatie met hun ouders en hebben op de een of andere manier een vast contract gekregen. En ik zit thuis met m'n kat naar The Simpsons te kijken om drie uur 's nachts.
Langs de andere kant heb je ook mensen die er in slagen om een jaar naar het buitenland te gaan, gewoon om te reizen. Hoe hebben ze dat ik godsnaam gereld gekregen? Ik kan amper een afspraak maken bij de tandarts laat staan een hotel regelen in Mozambique waar de mensen je niet eens verstaan!
Niet dat ik ongelukkig ben met de situatie waarin ik me bevind. Ik ben eigenlijk best wel tevreden. Ik heb gewoon geen idee waar ik volgend jaar mee bezig ga zijn of in welke richting m'n leven gaat draaien. Misschien zit ik volgend jaar ook ik Mozambique of Chili of misschien woon ik in een tuinhuis en heb ik een carrière switch gemaakt en is mijn passie nu taxidermie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten